Een magere en geboeide gevangene komt het schavot op.
De wrede beul staat klaar met zijn zwaard in de aanslag. Een uitzinnige mensenmassa verzamelt zich, schreeuwend om bloed. Zo stellen we ons de executies in de vroegmoderne tijd vaak voor.

Maar ging het er werkelijk zo aan toe? Historica Isabel Casteels las duizenden beschrijvingen van terechtstellingen, geschreven door de aanwezigen zelf, en laat voor het eerst zien wat mensen er écht van vonden. In tegenstelling tot wat we denken, zag het publiek een executie niet als vermaak, maar als een serieuze en belangrijke zaak. Met een kritisch oog keek het volk naar wat zich op het schavot afspeelde. Het publiek was geen bloeddorstige menigte, maar vervuld van compassie met de veroordeelde. Maar als de beul, de veroordeelde of de medetoeschouwers zich niet aan de verwachtingen hielden, ging het mis. Dan veranderde het publiek zélf van toeschouwer in beul.

De kronieken van de dood laat je op geheel unieke wijze kijken naar de lange 16de eeuw. Wat speelde zich af op de marktplaatsen in Antwerpen, Haarlem en tal van andere plekken in de Nederlanden - en wat zegt dat over de mens en samenleving van toen? Verteld vanuit telkens een ander perspectief, zoals dat van de rechter, de misdadiger en zelfs dat van het dode lichaam, werpt dit boek een volledig nieuw licht op een van de donkerste bladzijden uit onze geschiedenis.